Obróbka addytywna, inaczej możemy nazwać to drukiem (również druk 3d) jest to druk przestrzenny, a nazwa addytywna powstała z powodu powstania kilku metod, które różnią się między sobą tym w jaki sposób nanosimy kolejne warstwy materiału.
Możemy wykorzystywać różne materiały, inną dokładność wymiarową, jakość powierzchni.
Taka technologia pozwala wytwarzać nam bardzo skomplikowane kształty, co w wypadku standardowej obróbki skrawaniem nie zawsze jest możliwe.
Obróbka addytywna, inaczej możemy nazwać to drukiem (również druk 3d) jest to druk przestrzenny, a nazwa addytywna powstała z powodu powstania kilku metod, które różnią się między sobą tym w jaki sposób nanosimy kolejne warstwy materiału.
Możemy wykorzystywać różne materiały, inną dokładność wymiarową, jakość powierzchni.
Taka technologia pozwala wytwarzać nam bardzo skomplikowane kształty, co w wypadku standardowej obróbki skrawaniem nie zawsze jest możliwe.
DRUK: METALU, PLASTIKU, BETONU, MIKRO-ELEMENTÓW i INNYCH NOŚNIKÓW
DRUK METALU 3D
DRUK PLASTIKU 3D
DRUK BETONU 3D
DRUK 3D MIKRO-ELEMENTÓW
SprutCAM może wykorzystać kilka technologii na raz, a nakładana powierzchnia może zostać za chwile wykończona np. poprzez toczenie czy frezowanie. Wtedy mamy do czynienia z obróbką hybrydową. Dzięki tej możliwości możesz oszczędzić materiał wykonując bazową część z mniejszej przygotówki a elementy wychodzące poza jej obszar nałożyć i następnie frezować za pomocą dostępnych operacji.
Pokrycie obszaru. Operacja pokrywania powierzchni mająca na celu dodanie warstwy materiału na lokalnym fragmencie części, który może być ograniczony krzywymi. Interfejs użytkownika i przydział zadań operacji są podobne do operacji kieszeniowania. Okno przypisania zadania pokazane poniżej.
Napawanie po krzywej. Operacje addytywne generujące ścieżkę narzędzia wzdłuż krzywych zdefiniowanych w zadaniu od dołu do góry. Jest to przydatne w przypadku modeli cienkościennych. Krzywe źródłowe można umieścić na płaszczyźnie, walcu lub korpusie obrotowym. A gdy włączona jest opcja „Projektuj ścieżkę narzędzia na część”, okładziny w ogólności można wykonać na powierzchni o dowolnym kształcie.
Napawanie modelu 3D. Operacja mająca na wejściu model 3D. Jest podobny do operacji Zgrubne stałe Z, z tą różnicą, że działa od dołu do góry. Przecina model źródłowy warstwa po warstwie i generuje ścieżkę narzędzia, aby wypełnić obliczony obszar przecięcia dla każdego poziomu. Operacja ma strategie równoległe i przesunięte, aby wypełnić obszar.
Operacja nakładania 5D – pozwala na zwiększenie warstwy materiału na powierzchni detalu przy użyciu strategii operacji „Napawanie 5D”, ponieważ ta operacja jest na niej oparta.
Nowe dostępne strategie:
spirala między dwoma krzywymi; spirala między dwiema powierzchniami.
Obróbka addytywna, zwana również produkcją przyrostową, to proces wytwarzania trójwymiarowych przedmiotów poprzez nakładanie kolejnych warstw materiału. Proces ten różni się od tradycyjnych metod obróbki skrawaniem, w których materiał jest usuwany z bloku materiału, tworząc ostateczny kształt.
W obróbce addytywnej do produkcji wykorzystuje się różne technologie, takie jak druk 3D, litografia, stereolitografia, sinterowanie laserowe i frezowanie addytywne. Proces produkcji zaczyna się od zaprojektowania obiektu w programie CAD (ang. Computer-Aided Design), a następnie przekształcenie projektu w plik STL, który następnie jest przetwarzany na kod G, który kontroluje proces produkcji.
Zalety obróbki addytywnej obejmują m.in. możliwość wytwarzania trudnych kształtów, które są trudne lub niemożliwe do wykonania za pomocą tradycyjnych metod obróbki, jak również redukcję ilości odpadów i zminimalizowanie zużycia materiału. Ponadto, obróbka addytywna umożliwia szybsze wytwarzanie prototypów i małych serii produktów, co może przyspieszyć proces projektowania i produkcji.
Obróbka addytywna jest stosowana w wielu branżach, w tym w motoryzacji, lotnictwie, medycynie, przemyśle spożywczym, biżuterii oraz w inżynierii przemysłowej. Jednym z największych wyzwań w obróbce addytywnej jest uzyskanie wysokiej jakości powierzchni wyprodukowanego elementu, dlatego technologie te są wciąż rozwijane i udoskonalane.
Obróbka hybrydowa to połączenie różnych metod obróbki materiałów, takich jak obróbka skrawaniem, obróbka laserowa, elektroerozyjna lub obróbka addytywna, w celu uzyskania wyższej jakości i efektywności produkcji.
Metoda ta wykorzystuje różne technologie, które są dobierane i łączone w taki sposób, aby osiągnąć najbardziej optymalny proces produkcji. Przykładem może być połączenie obróbki skrawaniem i obróbki laserowej, gdzie obróbka skrawaniem jest wykorzystywana do usunięcia większych ilości materiału, a obróbka laserowa do wykonania dokładniejszych cięć i wykończenia powierzchni.
Obróbka hybrydowa ma wiele zalet, w tym możliwość uzyskania wyższej jakości wyprodukowanych elementów, oszczędność czasu i materiałów oraz poprawę efektywności produkcji. W niektórych przypadkach metoda ta pozwala również na wykonanie trudnych kształtów, które są niemożliwe do wykonania za pomocą tradycyjnych metod obróbki.
Obróbka hybrydowa jest stosowana w wielu branżach, takich jak motoryzacyjna, lotnicza, medyczna i energetyczna, gdzie wymagana jest wysoka precyzja i jakość wykonania elementów. Metoda ta jest ciągle rozwijana i udoskonalana, aby umożliwić produkcję bardziej zaawansowanych i skomplikowanych elementów.
Zastanawiasz się czy SprutCAM X będzie odpowiedni dla Twoich potrzeb? Potrzebujesz konsultacji lub prezentacji możliwości programu CAM? Skontaktuj się z nami: